Er zijn talloze invullingen te bedenken van de sessies, van alleen luisteren naar de musicus tot samen een muziekstuk maken of arrangeren. Wie een muziekinstrument speelt of gespeeld heeft kan samenspelen of met behulp van de musicus het instrument weer oppakken.

Voorafgaand aan een eerste afspraak inventariseren beide partijen samen welke mogelijkheden er zijn en welk repertoire het beste past. Sabine selecteert vervolgens de meest geschikte musicus uit een kernteam docenten. Bij specifieke wensen zoekt ze een passende musicus, zoals bij een minder gangbaar repertoire. Groepsprojecten zijn ook mogelijk.

Een paar voorbeelden uit de praktijk van Musica Activa:

De betekenis van muziek

Hennie is negentig. Ze is niet meer zo mobiel, maar nog heel helder van geest. Ze is de dochter van een pianostemmer en heeft van jongs af aan veel piano gespeeld. Ze speelt niet meer, omdat ze een arm niet meer goed kan gebruiken. In haar kamer heeft ze nog wel een piano staan. De musicus onderzocht met haar wat ze wil doen. Ze is vooral op zoek naar verdieping. Ze leest veel, onder andere over de betekenis van muziek in een maatschappelijke context. Aan de hand van een bepaald genre, zoals de tarantella, vertelde de musicus over de betekenis en liet tal van voorbeelden door de eeuwen heen horen. Ze kreeg ook een speellijst met stukken, die ze tussen de sessies kan beluisteren. Ten slotte kreeg de musicus haar zover om elke sessie wat te improviseren op het basthema over de aria in Dido’s Lament van Henry Purcell, met een hand op de piano. Ze is erg blij met deze sessies.

Van neuriën tot compositie

Een slechtziende mevrouw van 91 jaar houdt van vioolmuziek. Ze kan nog goed zingen en is heel helder van geest. Door met haar te praten ontstond het idee bij de musicus om haar melodieën te laten neuriën en deze vervolgens voor haar te noteren. Een beroepsvioliste speelde vervolgens haar eigen composities in. Op een culturele avond in het huis waar ze woont heeft deze dame bij haar eigen composities zelf gekozen gedichten voorgedragen. Ze was heel blij met deze ervaring en het publiek ook!

Een krasse zangeres

Een dame van in de tachtig met dementie is haar kortetermijngeheugen helemaal kwijt en kan zich moeilijk oriënteren. Ze zit in een rolstoel en is vaak afwezig. Ze zong vroeger in een oratoriumkoor. Van huis uit heeft ze altijd veel gezongen, ook met haar eigen kinderen. Bij het inzetten van een bekend Nederlands volksliedje, zoals ‘De paden op, de lanen in‘ zingt ze vanzelf mee en blijkt ze zowel de melodie als de tekst van de coupletten nog goed te kennen. De musicus heeft geen bladmuziek nodig en begeleidt haar direct op de gitaar. Hij heeft al heel wat liederen gevonden die ze goed blijkt te kennen (vaak wat onbekendere oude liedjes) en elke sessie zingen ze een aantal liederen. Deze mevrouw is zichtbaar vrolijker, helderder en levendiger na elke sessie en is dan ook beter in staat om een gesprek te voeren.

Muzikaal blijf je

Jopie is begin negentig en was vroeger kleuterleidster en blokfluitlerares. Viool heeft zij als amateur gespeeld. Al vanaf haar zesde vindt ze dat instrument mooi. Verder zong ze vroeger als amateur in een koor. Ze houdt van klassieke muziek en barok. Jopie geniet zichtbaar van het zingen en al lukt het haar niet meer om liedjes die ze kent op tekst te zingen, kun je aan alles merken dat ze muzikaal zeer onderlegd is. Ze beweegt mee op de muziek, is ritmisch sterk en zingt makkelijk grote sprongen. Na een uur muziek maken kan ze haast niet stoppen en zingt ze nog vrolijk door. Een handkus naar de musicus bij het afscheid laat zien dat ze genoten heeft.